Οι τσαγκάρηδες
Κάποτε σε κάθε γειτονιά υπήρχε ο καφετζής, ο μπακάλης, ο κουρέας, ο ράφτης και ο τσαγκάρης. Ήταν τότε τα θεμέλια της τοπικής οικονομίας και οι εστίες της τοπικής κοινωνίας.
Στο τσαγκάρικο συναντούσες τον τσαγκάρη σκυμμένο πάνω από έναν ξύλινο πάγκο κατασκευάζοντας από την αρχή, ή πλέον επισκευάζοντας, ένα ζευγάρι παπούτσια με τα απαραίτητα σύνεργα του (βελόνες, σακοράφες, σουβλιά, κ.α.) και συχνά ένα τσιράκι πλάι του να προσπαθεί να μάθει την τέχνη.
“Τσαγκαροδευτέρα”
Η φράση «Τσαγκαροδευτέρα είναι σήμερα;» για κάποιον που δεν εργάζεται μια μέρα, προέκυψε από τους υπαίθριους τσαγκάρηδες της Παλιάς Αθήνας, οι οποίοι δεν κυκλοφορούσαν τη Δευτέρα, ούτε και το μαγαζί τους άνοιγαν.
Στα ορεινά
Οι παραγγελίες των υποδημάτων στα ορεινά περιορίζονταν στα γουρουνοτσάρουχα και σε ένα ειδικό μποτάκι από δέρμα, βακέτα και σόλα από ρόδα για τρακτέρ, πελεκημένη, για να αντέχει στα βουνά και στην πέτρα.
Σήμερα
Σήμερα οι τσαγκάρηδες περιορίζονται στην επισκευή υποδημάτων, λόγω της βιομηχανικής τελειοποίησης του κλάδου, αλλά υπάρχουν και παραγγελίες για κατασκευή ιδιαίτερων υποδημάτων (βλ. τσαρούχια).